Yol Adı Ayrılık

bir şarkının en ince notası dağılıyoruz ne anladın gece


bir yerinde çığlığımız almış başını gidiyor bir yerlerine
düşler düşüyor yaz ve biz seni neden biraz çok sevdik

bu hep aklımıza takılıyor o en küs şampanya gülüşleri


dünkü çocuk gibi yalnızız caddelerinde aşk eskilerden
çaldığımız şiirlerinde bile dize gelmiyor hiçbir dize anı

bildiğimiz anları anlamaya başlamamızın mı açıyor yol
adı - ayrılık - belki

ona buna kafayı takıyoruz biz ne uslu hayatlar içiyoruz
böyle sevda inadı


o göç kuşlar geldiğinde susmalarında vardı sanki öfke
bir yalan kana kana kandırmalarında öyle sarılmalarda

söylediğinde bana hiç affetmeyecektim en doğru olanı

inanacaktım körkütük o en kor öpücük susulanı hayat
üstüne perde çekecekti

sevişmemiz hani bir kere daha dar gelecekti deliliklere

o tiz derinliklere sonra hangi renk ölümler işlenecektik
meçhul kalacaktı böyle


en sağanak yağmurların ıslattığı gibi kurumadık çünkü

bu gitmelerin bizi hiçbir yere götürdüğü olmadı sevgili
aşka aşık olmak aşkla yatıp kalkmak onunla kudurmak

bak sabah oldu ışıkları söndüremedik aydınlanamadık

yetmedi


ben bir biz ısmarladım şimdi kendime ne anladın gece

bir yerinde bir ten girdabı bulandıkça bulanıyor sancın
en şuh hallerinde o ruh bedeni de terk etmiyor inancın

bu hep aklımıza takılıyor o son fırtına öncesi sessizliği


28 Temmuz 2007 İstanbul