O'na Doğru Son'a Sone

o adımlara düş kurdum adam bildim isyan hallerinden

sonra bir gün alıp beni gitmelerinden evler yaptım yaz
begonya çiçeklerinden bahçelerle

sanırım içinde bir ten onu sevmeleri kuruttum mevsim


- o'na –


sonra o gelirken bana şiirler açtım orada sarılmalarda
bir gülümsemesini bir göz yaşı hiç unutmadım kalbim


ben bu şehri onunla kör yaşadım - ellerimden tutunca
yürüdüm ben caddeleri

senin özlemin olduğu için vapurları tek tek uğurladım
böyle
martıları dostun uçtuğu için öptüm ben kanatlarından


saat hep geçti de kaç geçti de biz büyülere inanmadık

bir yerlerde yoksa hâlâ ayılmadık mı ayrılmadık mı aşk

içkiler bittiğinde o gurur ne kadar sarhoştuk o kadarın
vurur hangi kader başıboştuk o kadarın durur çok şey


ki demler oradan buradan esince gamlar tutunca ıssız
yanından yağmurundan sır sevinince öyle sevişince o

saat hep geçti de biz büyümeyi istemedik kaç geçti de


- son'a –


bir tek sone ya da bir tek sana – adadıklarım hanesine
şimdi kaç aşk uzaktasın koşsan yetişir misin … bir de

iki tek yalnızlık – ben beklerim bir sahil o sahici sureti
son sürat koşarım o kumsal çalarım renginle dolunay


ki onu özlemeleri sustum gece onun konuştuğu yerde
başka hiçbir kalabalığa inat yalnızlığa inanmadım ben

alıp gitmelerinden beni alıp gitmeler beğendim üstüne


13 Temmuz 2007 İstanbul